กระโดน

ชื่อ	กระโดน
ชื่อพื้นเมือง	กระโดน,ผักกระโดน,กระโดนบก,กระโดนโคก(อุดรธานี,อีสาน),กะนอล(ขเมร)ขุย(กระเหรี่ยง-กาญจนบุรี) ผักปุย(เหนือ),ปุยกระโดน(ใต้),ปุยขาว,ผักฮาด(เหนือ),หูกวาง (จันทบุรี),พุย(ละว้า-เชียงใหม่)
วงศ์	BARRINGTONIACEAE
ชื่อวิทยาศาสตร์	Careya sphaerica Roxb.
ลักษณะทางกายภาพ	เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ทนแล้ง ทนโรคพืชและไฟป่า ลำต้น สูง 10-20 เซ็นติเมตร แผ่กิ่งก้านสาขา 2-3 เมตร เปลือกขรุขระแตกร่องและตก สะเก็ดสีน้ำตาลปนเทาหรือสีเทาดำ ใบกว้างใหญ่คล้ายใบหูกวาง มีรูปเรียว ดอกเป็นช่อบริเวณปลายกิ่ง แต่ละดอกมีกลีบรองดอกสีขาว โคนกลีบเชื่อมติด กันคล้ายระฆัง (เหมือนดอกชมพู่) ผล เป็นรูปกลม
ประโยชน์ของกระโดน	ยอดอ่อนใช้เป็นผักสด ดอกใช้เป็นผักจิ้มน้ำพริก หรือ นำมาแกง กระโดนเป็นพืชสมุนไพรใช้ทุกส่วนเป็นยา ใบปรุงเป็นน้ำมันสมานแผล ดอกและน้ำจากเปลือกสดผสมกับน้ำผึ้งกินแก้หวัด บำรุงร่างกายสตรี หลังคลอด และแก้ไอ ผลเป็นยาช่วยย่อยอาหาร เมล็ดเป็นยาแก้พิษ ราก- เปลือก และใบ ใช้เป็นยาเบื่อปลา เปลือกใช้ต้มย้อมผ้า นำเปลือกมาทุบ แผ่ปูเถียงนา ลำต้นใช้ทำเรือและพาย ใช้เป็นไม้สร้างบ้าน